haniebny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, haniebnyni {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} przynoszący hańbę; niechlubny, niecny, poniżający, niehonorowy, kompromitujący : {{/stl 7}}{{stl 10}}Haniebny zwyczaj, uczynek. Haniebna… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
haniebny — haniebnyni, haniebnyniejszy 1. «przynoszący hańbę, ujmę; hańbiący, sromotny, niesławny, niecny, nikczemny» Haniebny czyn. Haniebna śmierć na szubienicy. Haniebni zdrajcy. Najhaniebniejszy postępek w czyimś życiu. 2. «bardzo zły, okropny, marny,… … Słownik języka polskiego
bezecny — bezecnyni, bezecnyniejszy książk. «okrywający hańbą; nikczemny, podły, haniebny, niecny» Mieć bezecne zamiary. Bezecne kłamstwo. Bezecni kłamcy. Najbezecniejsze postępki nazywał zręcznym posunięciem … Słownik języka polskiego
czyn — m IV, D. u, Ms. czynnie; lm M. y «postępek, uczynek; dzieło» Czyn chwalebny, piękny; czyn haniebny, karygodny. Sądzić ludzi z czynów. Rycerz sławny ze swych czynów. ∆ Czyn społeczny «praca dla dobra ogółu wykonywana honorowo, często w celu… … Słownik języka polskiego
haniebnie — haniebnieej 1. «w sposób haniebny, hańbiący; sromotnie, niesławnie, niecnie, nikczemnie» Oszukać, zdradzić kogo haniebnie. Najhaniebniej okłamać kogo. Zginąć haniebnie na szubienicy. 2. «w wielkim stopniu, bardzo, ogromnie (dziś tylko w… … Słownik języka polskiego
haniebność — ż V, DCMs. haniebnośćści, blm rzecz. od haniebny (zwykle w zn. 1) Haniebność czynów, postępowania … Słownik języka polskiego
infamia — ż I, DCMs. infamiamii; lm D. infamiamii (infamiamij) hist. «w dawnym prawie polskim: kara polegająca na sądowym pozbawieniu czci i praw obywatelskich; niesława; także: hańba, czyn haniebny» Skazać na infamię. ‹łac.› … Słownik języka polskiego
niecny — niecnyni książk. «niegodziwy, nikczemny, haniebny» Niecny postępek, czyn, zamiar. Niecne kłamstwo … Słownik języka polskiego
niesławny — niesławnyni «okryty niesławą, hańbą, przynoszący wstyd; haniebny» Niesławna śmierć, klęska. Niesławna wyprawa. Niesławne wystąpienie … Słownik języka polskiego
nikczemny — nikczemnyni, nikczemnyniejszy «niski moralnie, zasługujący na pogardę; niegodziwy, podły, haniebny» Nikczemni ludzie. Nikczemny oszust, prowokator, tchórz, zdrajca. Nikczemne kłamstwo. Nikczemny postępek, zamiar … Słownik języka polskiego
podstęp — m IV, D. u, Ms. podstęppie; lm M. y «posunięcie, wybieg mające na celu zmylenie, oszukanie kogoś; podejście, fortel, zasadzka» Chytry, niecny, haniebny podstęp. Węszyć, wietrzyć, widzieć wszędzie podstęp. Użyć podstępu. Działać, zdobyć, osiągnąć… … Słownik języka polskiego
